Rozdział 57 - Nie kocham

VIOLETTA

Wstałam dziś dość wcześnie. Oczywiście nie zdążyłam otworzyć oczu i już myślałam o Leonie. Zwlokłam się z łóżka i poczłapałam do łazienki. Umyłam się i ubrałam we wcześniej przygotowane ubrania. Zrobiłam lekki makijaż i ułożyłam włosy
-Dziś jadę do firmy w której będę pracować najbliższy rok - Pomyślałam i niechętnie wsunęłam na nogi moje czarne szpilki. Zeszłam na dół i skierowałam się do jadalni.
-Dzień dobry - Przywitałam się ze wszystkimi. No prawie. Brakowało Damiena.
-Dzień dobry - Odburknęli mi rodzice. Rodzice Damiena posłali mi jedynie promienne uśmiechy. Usiadłam przy stole zawieszając torebkę na krześle. Nałożyłam sobie na talerz dwa tosty i zaczęłam je jeść.
-Dzień dobry - Powiedział Damien zaspanym głosem.
-Cześć kochanie - Skierował się do mnie po czym musną mnie w policzek swoimi ustami. Uśmiechnęłam się lekko w jego kierunku. Skończyłam jeść i dopiłam kawę.

Po około godzinie wsiedliśmy z tatą do samochodu i właśnie jedziemy do firmy w której będę pracować. Nie mogę z niego wydusić co to za firma. Nic mi nie mówi.
-Dowiem się w końcu co to za firma? - Zadałam pytanie po raz 20 dzisiejszego poranka.
Nic żadnej odpowiedzi. I tak za każdym razem. Nie rozumiem go kompletnie.

Po około 20 minutach drogi w końcu dotarliśmy na miejsce. Zadarłam głowę do góry i spojrzałam na nazwę firmy.
-Verdas Company?? - Zadałam pytanie. Tata lekko kiwną głową i zamknął samochód.
-Mam pracować z Verdasem? - Zadałam pytanie lekko zirytowana.
-Tak właśnie - Powiedział tata i kierowaliśmy się do wejścia do firmy. Weszliśmy do środka i od razu skierowaliśmy się do windy. Tata wcisnął guzik z numerem 23 i jechaliśmy na odpowiednie piętro.
-Mam nadzieję że będę pracować z tatą Leona a nie z nim - Pomyślałam i winda się zatrzymała.
Skierowaliśmy się z windy na lewo i na koniec korytarza.
-Dzień dobry panie Castillo - Przywitała się z uśmiechem blondynka w średnim wieku.
-Dzień dobry - Odpowiedział mój tata.
-Pan Verdas już na państwa czeka - Powiedziała po czym tata lekko kiwnął głową. Weszliśmy do gabinetu.
-Witam - Odezwał się mój tata i podał dłoń.
-Witam - Odpowiedział dobrze znany mi głos. Był to głos Leona. Wyszłam z za pleców mojego taty.
-To z nim mam pracować? - Zadałam pytanie lekko zdziwiona
-To ty? - Zadał pytanie również zdziwiony Leon
-I ty - Powiedziałam lekko zła.
-Tak będziecie od dziś przez najbliższy rok ze sobą pracować. - Powiedział mój tata po czym opuścił nasz gabinet. Zajęłam miejsce przy biurku które stało na przeciwko Verdasa. Nie miałam zamiaru z nim rozmawiać po naszej wczorajszej rozmowie. Zajęłam się jakimś projektem który leżał na moim biurku. Problem w tym że nie bardzo wiedziałam co mam zrobić.

Po około 15 minutach siedzenia i gapienia się w jakieś wykresy i przygryzania ołówka stwierdziłam że jednak nie umiem tego wykonać bo nie bardzo rozumiem co mam z nim zrobić. Żebym przynajmniej wiedziała co mam z nim zrobić.
-Możesz mi pomóc? - Niepewnie zadałam pytanie nie odrywając wzroku od wykresu.
-W czym? - Zadał pytanie podchodząc do mnie.
-Wytłumacz mi co ja mam zrobić z tym wykresem - Powiedziałam a on się nade mną pochylił. Poczułam jego oddech na swojej szyi. Po moim ciele przeszedł przyjemny dreszcz. Leon wszystko mi wytłumaczył. Po chwili odwrócił mnie przodem do siebie i przykucną przy mnie.
-Kochasz mnie jeszcze? - Zadał pytanie z nadzieją w oczach.
-Wczoraj sam mówiłeś że nie powinniśmy - Powiedziałam obojętnie i unikałam jego wzroku.
-No to powiedz mi to prosto w oczy. - Powiedział spokojnie. Popatrzyłam w jego oczy i zatonęłam.
-Powiedz że mnie nie kochasz patrząc w moje oczy a odpuszczę zostawię cię. A po ślubie Lu i Fede zniknę z twojego życia i wyjadę.- Powiedział lekko załamanym głosem.
-Nie kocham - Powiedziałam lekko smutnym głosem. Nie patrzyłam w jego oczy tylko obok. Miałam nadzieję że się nabierze.
-Miałaś to powiedzieć patrząc w moje oczy a nie gdzieś obok - Powiedział po czym musną mój policzek i wrócił do swojego biurka. Uśmiechnęłam się lekko sama do siebie i wróciłam do swojej pracy.

                                              LEON
Powiedziała że mnie nie kocha ale nie patrzyła mi w oczy więc jeszcze coś do mnie czuje. Ale jednak jak powiedziałem tak zrobię. Uszanuję jej decyzję. Nie kocha mnie więc muszę to uszanować i jak powiedziałem zniknąć z jej życia. Wróciliśmy do swojej pracy. Ja robiłem swoje wykresy a Viola swoje.

Po około 15 minutach naszej pracy usłyszałem pukanie do drzwi.
-Proszę - Odezwałem się nieco głośniej po czym wzrok przeniosłem na drzwi. Staną w nich Damien.
-Cześć - Przywitał się a ja tylko machnąłem głową. - Przepraszam że wam przeszkadzam ale tata Violetty przywiózł mnie tutaj i  kazał zabrać Cię Viola na obiad - Powiedział z uśmiechem patrząc na Violettę.
-No to chodźmy - powiedziała Violetta i wstała od biurka zabierając swoją torebkę.
-Leon idziesz z nami? - Zadał pytanie Damien
-Nie będę wam przeszkadzał -Powiedziałem obojętnie nie odrywając wzroku od mojego projektu.
-Oj Leon no chodź - Powiedziała Violetta podchodząc do mnie i wyciągając dłoń w moją stronę. Spojrzałem na Damiena. Lekko kiwną głową z uśmiechem na ustach. Chwyciłem jej dłoń i wstałem od biurka. Schowałem telefon do kieszeni i wyszliśmy z naszego gabinetu. Puściłem dłoń Vilu. Uśmiechnąłem się  do niej lekko i wskazałem na naszą sekretarkę. Wyszliśmy z budynku i ponownie chwyciłem jej dłoń.  Nie wiem czemu ale mam wrażenie że ktoś nas obserwuje.

*************
No i jest już kolejny :D Viola pracuje z Verdasem :D Mam nadzieję że się cieszycie :D Kolejny pojawi się już normalnie czyli we  wtorek. Zaczyna się szkoła każdy ma jakieś zajęcia. Ja też :/ Więc do kolejnego :) Buziaki :***