Rozdział 65 - To już

LEON

Wstałem rano i zobaczyłem że Vilu już nie śpi.
-Jak się czuje moja księżniczka? - zadałem pytanie
-Dobrze -Powiedziała z uśmiechem
-To dobrze -Powiedziałem z uśmiechem całując ją w usta
-Co dziś robimy? - Zadała pytanie
-Wiesz ja będę musiał na chwilkę wyjść - Powiedziałem spokojnie - A wieczorem zjemy kolację - Dodałem po chwili namysłu. Wstałem i ubrałem się po czym umyłem twarz i wyszedłem z domu bez śniadania. Skierowałem się po Fede a następnie skierowaliśmy się do Apartu.

-Może ten? - Zadał pytanie Federico wskazując na kolejny model pierścionka.
-Nie - Powiedziałem stanowczo - Musi być idealny - Dodałem po chwili z uśmiechem
-Kurde Leon one wszystkie są idealne - Powiedział wkurzony Włoch
-Ten - Wskazałem na pierścionek z wystawy
-No tak stary zapomniałem że ty musisz kupić najdroższy - Powiedział Fede
-No i co masz z tym problem? - Zadałem pytanie
-Nie żadnego - Powiedział spokojnie
-Biorę ten - Powiedziałem do sprzedawczyni która zapakowała pierścionek w śliczne czerwone pudełeczko w kształcie serca.

Wróciłem do domu. Nigdzie nie znalazłem Violetty. Przestraszyłem się lekko po wczorajszej sytuacji. Wyciągnąłem telefon z kieszeni i wybrałem jej numer.
-Kochanie jestem u Fran - Usłyszałem głos mojej ukochanej po kilku sygnałach
-To dobrze. Przestraszyłem się -Przyznałem się
-Spokojnie - Powiedziała jak zwykle radośnie
-O której będziesz? - Zadałem pytanie z ciekawości
-Około 16 - Powiedziała
-W takim razie przygotuję kolację - Powiedziałem zadowolony
-Tylko nie spal domu - Powiedziała przez śmiech
-Bez obaw - Powiedziałem również uśmiechnięty
-Kocham cię - Wyznała po chwili
-Ja ciebie bardziej - Powiedziałem po czym się rozłączyłem. Skierowałem się do kuchni w celu przygotowania kolacji. Dla naszej trójki rzecz jasna.

Wybiła właśnie 16. Usłyszałem otwieranie drzwi więc skierowałem się w tamtym kierunku.
-Witam - Powiedziałem po czym pocałowałem moją kruszynkę w usta.
-Cześć - Powiedziała po czym przytuliła się do mnie
-Zapraszam na kolekcję moją księżniczkę i malutką fasolkę. - Powiedziałem z uśmiechem po czym objąłem Vilu w tali i ruszyliśmy do jadalni. Zjedliśmy w ciszy. W końcu pomyślałem że muszę to zrobić. Zebrałem się na odwagę i wstałem od stołu szukając w kieszeni spodni pudełeczka. Podszedłem do niej.

VIOLETTA

-Violu - Zaczął i klęknął przede mną. Otworzył pudełeczko w którym znajdował się pierścionek. - Czy uczynisz mnie najszczęśliwszym facetem i czy zgodzisz się zostać moją panią Verdas i mamą naszych dzieci? - Zadał pytanie. Zamurowało mnie, a w gardle urosła mi gula. Nie mogłam się odezwać. W moich oczach zaczęły się zbierać łzy szczęścia. Ale nie mogłam nic powiedzieć. Widziałam że Leon się niecierpliwi.
-Tak -Ledwo wypowiedziałam te słowo. Miałam łzy w oczach i uśmiech na twarzy. Leon wstał i wsunął mi pierścionek na palec. Przytulił mnie mocno.
-Nawet nie wiesz jaki jestem teraz szczęśliwy - Wyszeptał do mojego ucha składając pocałunek na mojej szyi.
-Ja też - Powiedziałam szeptem przytulając go coraz mocniej i mocniej. Po chwili usiedliśmy na kanapie. Położyłam głowę na kolanach Leona a on zaczął bawić się moimi włosami.
-Mogę zadzwonić do Lu? - Zapytałam Leona spokojnie
-Śmiało - Powiedział z uśmiechem. Wzięłam telefon do ręki wybrałam numer do Lu
-Hej Lu - Powiedziałam - Co porabiasz? - Zadałam pytanie
-Cześć Vilu - Powiedziała - Siedzimy wszyscy u Fran - Odpowiedziała
-Daj na głośnik - Powiedziałam
-Już - Odezwała się po kilku sekundach
-Nie uwierzycie co się stało
-Właśnie zostałam narzeczoną Leona Verdasa - Powiedziałam dumna
-Ajjj cudownie - Zaczęły piszczeć dziewczyny
-Gratulacje - Usłyszałam głosy chłopaków
-Dziękuję - Podziękowałam
-To miłego wieczoru Viola. Pa - Pożegnali się ze mną
-Pa - Odpowiedziałam zadowolona. Odłożyłam  telefon. Wtuliłam się bardziej w brzuch mojego narzeczonego.
-Leon - Zaczęłam nie pewnie
-Tak kochanie? - Zapytał spokojnie z uśmiechem na ustach
-Jeśli to możliwe to chciałabym wziąć ślub jeszcze przed porodem - Powiedziałam z nadzieją w głosie.
-Nie ma najmniejszego problemu - Powiedział zadowolony po czym się nachylił musnął moje usta.

TRZY MIESIĄCE PÓŹNIEJ

VIOLETTA

Właśnie dzisiaj zostanę żoną Leona. Dziewczyny układają mi włosy i robią makijaż.
-Boisz się troszkę? - Zadał pytanie Fran
-Strasznie- Powiedziałam gładząc mój brzuszek 
-Nie masz czego uwierz mi - Powiedziała Lu. posłałam jej ciepły uśmiech.

Po kilku godzinach byłam już gotowa. Ubieram właśnie swoją sukienkę. Po kilku minutach wkładam buty i wychodzimy z domu. Leon ma czekać w kościele. Wsiadłam do samochodu i spokojnie ruszyliśmy w kierunku kościoła. Strasznie się denerwowałam. A co jeśli on  powie nie?

LEON

-Fede a co jeśli ona powie nie? - Zadałem pytanie kumplowi stojąc pod kościołem
-Powie tak - zapewnił mnie - Przecież cię kocha. - Dodał po chwili. czekaliśmy tak jeszcze kilka minut po czym pod kościół podjechał samochód w którym znajdowała się Violetta. Podszedłem bliżej i chwyciłem jeszcze moją narzeczoną za dłoń.
-Ślicznie wyglądasz - Wyszeptałem do jej ucha po czym pocałowałem w policzek. Ona lekko się uśmiechnęła i skierowaliśmy się do kościoła.

-Ogłaszam Was mężem i żoną - zakomunikował ksiądz po krótkiej ceremonii. Wyszliśmy z kościoła i zostaliśmy obsypani płatkami róż. Po kilku minutach wszyscy goście składali nam życzenia. Po składaniu życzeń wsiedliśmy i pojechaliśmy do restauracji gdzie odbyło sie przyjęcie. Wszyscy bawili się do samego rana. Nawet Violetta co mnie bardzo zdziwiło.

5 MIESIĘCY PÓŹNIEJ

VIOLETTA

Właśnie jedziemy do Lu i Fede na grilla. Nie powiem jest mi już odrobinkę ciężko. Właśnie znaczą się 9 miesiąc. Data porodu zbliża się wielkimi krokami.
-Witaj kochana - Odezwała się Ludmiła która jest właśnie w trzecim miesiącu ciąży.
-Witaj - Powiedziałam po czym przywitałyśmy się całusem w policzek.
-Jak się czujesz? - Zadała pytanie blondynka
-Dobrze. Chociaż nie ukrywam że odrobinę mi już ciężko -powiedziałam z uśmiechem
-A jak ty? - Zadałam pytanie
-W porządku -Powiedziała. Po kilku minutach podszedł Leon który położył dłoń na moich plecach i razem ruszyliśmy do ogrodu. Przywitałam się ze wszystkimi i usiadłam na bujanej huśtawce obok Leona.

Grill trwa w najlepsze. Chłopaki grają w piłkę a my z dziewczynami rozmawiamy. Od kilku minut mam dziwne skurcze. Są coraz częściej i coraz silniejsze. Wody płodowe odeszły mi już wczoraj ale moja pani doktor po konsultacji telefonicznej powiedziała że tak może się zdarzyć i żebym się nie denerwowała. Teraz skurcze są już nie do wytrzymania to chyba już.
-Leon! - Zawołałam  ale on mnie nie słyszał.
-Leon! - Powtórzyłam wołanie ale nadal na marne. Bardzo bolało.
-Viola co się dzieje? - Zadała pytanie przestraszona Fran
-Zawołaj Leona - Poprosiłam. Fran poszła po Leona a on po chwili przybiegł przestraszony.
-Co się dzieje kochanie? - Zadał pytanie przestraszony
-To już kochanie - Powiedziałam ze łzami w oczach. Boję się i to cholernie. Leon wziął mnie na ręce i zaniósł do samochodu. Wszyscy przybiegli za nami.
-Fran - Skierował się Leon do naszej przyjaciółki - Tu są klucze a w domu w naszej sypialni koło szafy stoi torba Violi. Proszę cię przywieź ją - Powiedział do Fran dając jej klucze.
-Dobrze - Powiedziała zdenerwowana Fran i ruszyła wraz z Marco do samochodu. Leon wsiadl do samochodu i z piskiem opon ruszył przed siebie.

2 GODZINY PÓŹNIEJ
LEON

Violę zabrali na salę operacyjną bo były jakieś komplikacje. Mnie wyproszono. Chodzę w kółko i nie mogę siedzieć. Strasznie się denerwuje. W końcu wyciągnąłem telefon. Wybrałem numer do mamy Violetty.
-Halo? - Usłyszałem znajomy głos po drugiej stronie słuchawki
-Witaj Angie. Viola właśnie rodzi - Powiedziałem cały zdenerwowany.
-Spokojnie Leon. - Powiedziała lekko zdenerwowana - Zaraz będziemy - Powiedziała i się rozłączyła. W szpitalu byli wszyscy nasi przyjaciele i próbowali mnie uspokoić. Do swoich rodziców wysłałem jedynie sms-a. Nie miałem siły na kolejny telefon.

Po kilku minutach wywieziono z sali operacyjnej Violę.
-Kochanie jak się czujesz? - Zadałem pytanie
-Dobrze - Powiedziała lekko uśmiechnięta. Chwyciłem ją za dłoń.
-Mamy synka -Powiedziała uśmiechnięta
-Niedługo do ciebie przyjdę - Powiedziałem i Violettę odwieziono do sali.
-Mam syna -Powiedziałem dumny podchodząc do przyjaciół i rodziców.
-Gratulacje Leon- pogratulował mi mój tata wraz z mamą i Angie. Po chwili otrzymałem również gratulacje od naszych przyjaciół. Jedynie German nie był zadowolony.
-No to ja idę do mojej żony i dziecka - Powiedziałem dumnie po czym pożegnałem się z gośćmi.

Po kilku minutach wszedłem do sali Violetty.
-Mogę? - Zadałem pytanie wchodząc
-Chodź - Powiedziała z lekkim uśmiechem. Wszedłem do sali i zatrzymałem się przy łóżeczku mojego syna. Wziąłem go na ręce i razem podeszliśmy do Vilu. Położyłem się obok niej trzymając małego na rękach.
-Jak go nazwiemy? - Zadała pytanie Vilu wtulając się we mnie.
-Może Jorge - Powiedziałem od razu
-Idealnie - Odpowiedziała po czym pocałowała mnie w policzek.

************

No i mam TEN 65 i już koniec :(

Chciałam Wam podziękować za każde wejście na mojego bloga, za każdy komentarz, za miłe słowa :D Za aż 21 obserwatorów :) To naprawdę dodaje motywacji i bardzo dużo znaczy. Kocham Was strasznie <3333 Mam nadzieję że opowiadanie Wam się podobało :) Może jeszcze kiedyś coś napiszę :D Buziaki :*** Będę za Wami tęskniła :)