Rozdział 1 - Jestem Leon

VIOLETTA

Jest popołudnie. Razem z Lu wybrałyśmy się na spacer. Jutro mam rozmowę kwalifikacyjną w firmie Verdas Architect. Strasznie się stresuję. Ale w sumie to nie ma czym. Pewnie usłyszę to co w każdej firmie od miesiąca.
-Dziękujemy. prosimy zgłosić się kiedy będzie miała pani większa doświadczenie. Do widzenia - Pomyślałam. Tak jest w każdej firmie ostatnio.
-Viola słuchasz mnie? - Zadała pytanie moja przyjaciółka.
-Nie przepraszam - Przyznałam się - Powtórzysz? - Zadałam pytanie
-Viola nie stresuj się ta jutrzejszą rozmową. Będzie dobrze. Dostaniesz tą pracę -Powiedziała blondynka
-Jasne - Przyznałam i sztucznie się uśmiechnęłam. Dalej szłyśmy gadając raczej o pozytywnych rzeczach.
-Patrz Lu - Wskazałam na małego płaczącego chłopca który siedział na chodniku przy ścianie od sklepu.
-Cześć mały - Powiedziałam z uśmiechem kucając przy malutkim płaczącym chłopczyku. On się na mnie popatrzył i dalej płakał.
-Zgubiłeś się?- Zadałam pytanie spokojnie. Chłopczyk pokiwał głową.
-A gdzie byłeś i z kim? - Zadałam kolejne pytania
-Byłem z tatom w parku na placu zabaw - Powiedział nadal płacząc.
-Chodź odprowadzę cię do parku - Powiedziałam z uśmiechem - Tata pewnie cię szuka.
-Dobrze - Powiedział i wstał podając mi swoją malutką rączkę.
-Jak masz na imię? - Zapytałam przechodząc z małym przez ulicę
-Jestem Jimi - Powiedział wycierając swoje malutkie oczka. Jest taki słodziutki. Razem z Lu i Jimmem ruszyliśmy do parku.

LEON

Siedziałem na ławce z małym w parku. W pewnej chwili zadzwonił do mnie telefon. Odebrałem go i rozmawiałem przez kilka minut. Kiedy wróciłem na ławkę zauważyłem że małego nie ma na placu zabaw. Strasznie się wystraszyłem bo on nigdy nigdzie sam nie odchodził.
-Jim - Wołałem głośno. Nigdzie go nie było. Chodziłem cały spanikowany po całym parku.
-Jim - Zawołałem już po raz kolejny. Kolejny raz przechodziłem koło placu zabaw z nadzieją że jednak tu jest, że przyszedł. Krążyłem i chodziłem. Traciłem już nadzieję że go znajdę.
-Jim gdzie jesteś? - Zawołałem kolejny raz.
-Tatusiu - Usłyszałem wołanie małego chłopca. Odwróciłem się  i zobaczyłem że w moim kierunku biegnie mój malutki synek. Za nim szły dwie uśmiechnięte dziewczyny.
-Gdzie byłeś? - Zadałem pytanie przytulając go do siebie.
-Ciebie nie było tato i poszedłem cię szukać - Powiedział dumny. - Ale się zgubiłem - Dodał już bardziej smutny.
-Szukałem cię- Przyznałem z uśmiechem
-Ta pani mnie znalazła i tu przyprowadziła. - Powiedział malutki i wskazała niezbyt wysoką brunetkę. Postawiłem małego na nogi i chwyciłem go za dłoń. Po chwili ruszyliśmy w kierunku brunetki.
-Dziękuję za odprowadzenie mojego syna - Powiedziałem podchodząc do brunetki. Spojrzałem w jej oczy i odpłynąłem. Były takie piękne. Nie stop Verdas !!
-Nie ma problemu. - Powiedziała - Po prostu zobaczyłam go i płakał. To go przyprowadziłam- Powiedziała z uśmiechem.
-Jeszcze raz dziękuję -Powiedziałem z uśmiechem
-Jestem Leon - Dodałem po chwili. Wyciągnąłem w jej kierunku dłoń.
-Violetta - Odpowiedziała z uśmiechem podając mi dłoń. Ścisnąłem jej dłoń. Była taka delikatna. Kiedy mnie dotykała przeszedł mnie przyjemny dreszcz.
-Proszę pani - Odezwał się mój malutki syn.
-Tak?- Zapytała Violetta kucając przy nim
-Dziękuję- Powiedział po czym pocałował ją w policzek. Strasznie słodko to wyglądało. Wiem że mały marzy o tym aby w końcu mieć mamę. Pożegnaliśmy się  z brunetką i jej przyjaciółką i ruszyliśmy do domu. Po kilku minutach dotarliśmy do naszego wielkiego domu. Położyłem małego spać. A sam usiadłem i przeglądałem dokumenty związane z nowym projektem.
-Koniecznie muszę znaleźć asystentkę - Pomyślałem. Przypomniałem sobie że jutro mam spotkanie kwalifikacyjne. Mam nadzieję że będzie się nadawała.

VIOLETTA

Odprowadziłyśmy małego i wracałyśmy z Lu do domu. Ten mały jest taki słodki.
-Wiesz Viola coś mi się wydaje że wpadłaś w oko dla pana Leona - Powiedziała uśmiechnięta Lu.
-Przestań na bank ma żonę - Powiedziałam z uśmiechem
-Właśnie nie. Przyjrzałam mu się dokładnie i nie miał obrączki na palcu. - Powiedziała całkiem poważnie moja przyjaciółka.
-Wymyślasz - Powiedziałam spokojnie.
-No popatrz ideał faceta. Przystojny, widać że biznesmen i w dodatku samotnie wychowuje syna.- Powiedziała Lu wymieniając jego zalety na palcach u lewej dłoni.
-Możesz skończyć? - Zadałam pytanie wchodząc do domu.
-Może - Powiedziała z grymasem na twarzy
-Nawet go więcej nie spotkam Lu. - Powiedziałam lekko smutna. Tylko nie wiem dla czego.
-A teraz przepraszam ale idę spać bo jutro mam rozmowę kwalifikacyjną - Powiedziałam po czym skierowałam się do swojego pokoju. Razem z Lu wynajmujemy małe mieszkanie. Są tu dwa pokoje, mała jadalnia, mały salon i kuchnia oraz łazienka.

************
No i mamy rudział pierwszy :D Ja się ciesze i mam nadzieję że wam się spodoba :D Buziaczki :***
P.S Czekam na opinie