Rozdzia 24 - Po prostu ciocia bardzo obraziła się na tatusia

VIOLETTA

Obudziłam się i usiadłam na łóżku. Czułam jak pęka mi głowa a oczy mam zapuchnięte. Wstałam i podeszłam do komody gdzie zawsze leżały kartki. Chwyciłam jedną kartkę i z powrotem przysiadłam na brzegu łóżka. Na środku kartki dużymi literami napisałam WYPOWIEDZENIE a następnie napisałam resztę potrzebnych wiadomości. Na końcu podpisałam ją. Odnalazłam kopertę po czym schowałam tam kartkę i ją zalepiłam ją i podpisałam imieniem i nazwiskiem Leona. Wyszłam z pokoju i skierowałam się do kuchni gdzie znalazłam Fede i Lu.
-Cześć - Przywitałam się spokojnie i dość cicho.
-Viola - Powiedziała Ludmiła po czym oboje mnie przytulili.
-Zjesz coś? - Zadał pytanie Fede
-Nie - Odpowiedziałam szybko. Nie mam siły na jedzenie. Po zatem nie jestem głodna.
-Będzie ktoś z was widział się z Leonem? - Zadałam szybko pytanie a na samą myśl o nim z moich oczu płynęły łzy.
-Ja - Odezwała się Ludmiła z chytrym uśmiechem.
-Przekaż to dla niego - Powiedziałam po czym podałam jej kopertę. Po chwili odwróciłam się i wyszłam z kuchni z powrotem kierując się do swojego pokoju. Położyłam się na łóżku i znów zaczęłam płakać. Nie mam na nic siły.

LEON

Jak co rano wstałem.Tym razem w moim łóżku nie było mojej ukochanej, mojej kruszynki.
-Co ja narobiłem? - Te pytanie krążyło po mojej głowie od wczoraj. Spojrzałem na zegarek który wsiał nad drzwiami. Było już grupo po 8 ale postanowiłem że odwiozę małego do przedszkola i pojadę do firmy. Jak postanowiłem tak zrobiłem. Wyszedłem z mojej sypialni i skierowałem się do pokoju małego. Obudziłem go po czym dałem mu ubrania aby mógł się ubrać. Następnie sam udałem się do łazienki aby się ubrać i umyć. Później zszedłem na dół. Zrobiłem dla małego kanapki a sam wypiłem kawę. Po kilku minutach siedzieliśmy już w samochodzie. Kierowałem się właśnie do przedszkola.
-Tato a gdzie jest ciocia Viola? - Zadał pytanie mały. Na samą myśl o mojej małej księżniczce zrobiło mi się smutno i źle.
-Cioci nie ma - Powiedziałem i z powrotem skupiłem się na drodze
-Jak nie ma? - Zadał kolejne pytanie
-Po prostu ciocia bardzo obraziła się na tatusia - Powiedziałem i właśnie dojechaliśmy do przedszkola.

Wszedłem do firmy i skierowałem się do naszego biura. Minąłem biurko Violetty ale jej tam nie było. No tak. Czego mogłem się spodziewać. Że po tym wszystkim jak gdyby nigdy nic przyjdzie do biura i będzie udawała że wszystko jest w porządku?
-Kretyn - Pomyślałem po czym usiadłem przy biurku. Wyjąłem telefon z kieszeni i wybrałem numer do Violi. Nie odebrała. Później wybrałem do niej numer ponownie, i znowu, znowu, i znów. Nie odebrała ani razu. Zabrałem się za dokumenty.
-Cześć - Usłyszałem głos dobiegający od drzwi. Podniosłem głowę i zobaczyłem Ludmiłę.
-Cześć -Odpowiedziałem po czym odłożyłem długopis i oparłem się o krzesło.
-Jesteś kretynem wiesz Leon? - Zadała pytanie spokojnie podchodząc do mojego biurka.
-Wiem - Odpowiedziałem
-To dla ciebie - Powiedziała i rzuciła mi jakąś kopertę na biurko
-Co to? - Zadałem pytanie
-Nie wiem, zobacz - Powiedziała i usiadła na przeciwko mnie. Wziąłem do ręki kopertę. Była podpisana moim imieniem i nazwiskiem a pismo to należało do Violetty. Wiem co to jest. Ale mam nadzieję że się mylę. Wyjąłem kartkę i zacząłem czytać. "Wypowiedzenie" to to czego najbardziej się obawiałem. Przeczytałem kartkę od początku do końca. W niektórych miejscach widziałem ślady łez. Prze zemnie.
-Powiedz jej że nie przyjmuję tego - Powiedziałem i odłożyłem kartkę na biurko.
-Leon czy ty wiesz co jej zrobiłeś? - Zadała pytanie spokojnie ale widać było że jest zła.
-Wiem - Powiedziałem stanowczo - Ale ja nie wiedziałem co robię - Dodałem szybko - Nawet nie wiem kiedy to się stało - Dokończyłem patrząc na nią
-Ty chyba nie słyszysz co ty mówisz - Powiedziała lekko zła
-Straciłeś ją - Powiedziała zła
-Nie mów tak - Powiedziałem również zły. - Ona nadal tu pracuje - Powiedziałem szybko i stanowczo. - Po prosty ma wolne
-Kretyn - Powiedziała pod nosem ale ja to usłyszałem. Po chwili wstała i wyszła.

Chwyciłem telefon i wybrałem numer do Violetty. Włączyła się poczta głosowa. Moja nadzieje że odbierze uciekła gdzieś daleko.
-Viola odbierz - Powiedziałem smutny. - Proszę cię odbierz chociaż na chwilkę -Dodałem po czym się rozłączyłem. Postanowiłem wybrać numer ponownie. Przyłożyłem telefon do ucha i czekałem.
-Czego chcesz? - Usłyszałem głos mojej ukochanej
-Daj mi to wyjaśnić - Powiedziałem smutny - Kocham cię - Dodałem po chwili
-Ja też cię kochałam - Powiedziała. Słyszałem że płakała - A ty zraniłeś mnie w najgorszy z możliwych sposobów - Powiedziała smutna.
-Proszę cię daj mi szansę to wyjaśnić - Poprosiłem po raz kolejny
-Jeśli mnie kochasz to uszanuj moją decyzję - Powiedziała przez łzy po czym się rozłączyła. Do moich oczu napłynęły łzy które szybko starłem i wyszedłem z firmy.

********************
Kolejny słaby rozdział :/ Jak widzicie Vilu złożyła wypowiedzenie :P
Do następnego :) Buziaczki :**